Excuses beste lezer, excuses. U bent van mij gewend dat het roemruchte verslag de ochtend na de wedstrijd online staat, tenzij uw roemruchte irste verliest. Vandaar dat ik gisteren 514 ongeruste telefoontjes van trouwe lezers te verwerken kreeg, met de vraag hoe het kon dat de mannen van het orakel verloren hebben. Lezers, wees gerust. Dit is niet gebeurd.
Uw trouwe reporter maakte een klein foutje. Hij haalde gisteren voor uk een bed. Niet zomaar een bed, een ikea “groot” bed. Uk blij, ouders blij. Echter, dat bed moet natuurlijk nog in elkaar. En zo kan het dat we om 20:15 na 3 uur nog stonden te sleutelen, te schroeven, te stucken en te voegen op de kamer van uk, waarbij peuterlief zelf wel aangaf dat hij nu toch echt wel graag naar bed wilde. Geen stress.
En stress is misschien een goed bruggetje. Of stress, kleine irraties. Voor de eerste keer in de geschiedenis werd het inslaan gewonnen door de mannen van Smits / Konings. Dit gaf natuurlijk druk, iets wat we normaal niet gewend zijn (normaal spelen we vanuit de underdog onderbuik positie). Zo kon het ook dat er wat foutjes in het spel kropen, er her en der nog meer gemiauwd werd dan anders, iets waar de honden nog geen brood van lusten, en Nick zich op 9-8 voorsprong gedwongen voelde een time-out te nemen. “Mannen, kappen met dat gemauw”. Schuldbewust keken we elkaar aan. Het was waar, we werden hier niet echt beter van. Prompt begon het iets beter te lopen. Naar grote hoogten steeg uw eerste niet, daar Landgraaf beschikte over een degelijke verdediging, een prima spielmacher en een hele aardige passer/loper. We maakten echter wel iets minder fouten, waardoor het wat degelijker werd. De 25-21 winst weerspiegelde dan ook netjes de verhoudingen.
Set twee. Het moest ff anders. Het orakel riep Edje en Lambik bij zich. Topoverleg, en besloten werd om die passer loper aan het net diep weg te houden. Deze was immers ook al ouder (ong. De helft van d’n duitser) en zou het niet kunnen belopen. Zo gezegd zo gedaan, een service serie van 5 van Lambik (of 6) en 6 ballen van Ed (of 5) zorgde voor een prima voorsprong. Of niet? Vervolgens werd er 4 keer op rij fout geserveerd, werden er aanvallend wat foutjes gemaakt en stonden we toch weer nipt 18-15 voor. Deze voorsprong werd behouden tot 21-23. Atak maakte via Lambik een belangrijk punt, 24-21. Of toch niet! Als een roepende in de woestijn, als Trump tegen het electoraat, besloot de scheidsrechter dat de bal toch uit was. 23-22. Uw eerste is echter ervaren. Zeer ervaren. Belegen. Bejaard. En de opa’tjes sloegen toch weer toe. 25-23. 2-0. Lekker voor het publiek. Met name Hansie Hansie was aan het hameren.
Pas in de derde set kwamen we wat los. De aanval buitenop ging beter lopen, vicktorie spoelde het slaapzand uit zijn ogen, de pass lag als vanouds en we konden zowaar wat sneller spel gaan spelen. 25-21 was het scorebord, de ware krachtsverhoudingen waren iets groter, de 3-0 was binnen.
En dan de vierde set. Allereest een compliment aan de twee invallers Niek stroehoeldelinho en d’n L. Het is niet lekker om drie sets te zitten, en dan vervolgens zo in te vallen toont aan dat we over een complete selectie beschikken. Dat maakt de keuze van het orakel niet makkelijk; elke wissel is namelijk een versterking, geen verzwakking. Waldorf en Statler (de opa’tjes uit de muppets) zaten op de bank, uit te rusten van hun oude dag. Het gemauw vanaf de kant was dan ook niet om aan te horen. Gek genoeg stookte dit de kachel flink op. Franzel gaf ineens 150%. Sterker nog, een vrij ingeslagen bal werd verdedigd alsof het niks was. Dat franzel vervolgens in de rally naar waldorf liep, twee vingers in de neus stak, twee shag-builen uit zn oren trok en vervolgens de rally pass nog eenmaal lekker afleverde deed niks af aan de pracht van de verdediging. 23-16. Eigenlijk kon het niet meer fout gaan. Er was nog maar een scenario denkbaar. Hey Statler, sprak Waldorf. Wat als die ouwe spelverdeler nou is gaat tikken? Zou het dan nog kunnen? Geen idee Waldorf, maar hem kennende gaat hij het vast proberen.
En dan nu! Het spelletje van de 10 kleine tuinkabouters, allias de tien tikballen in 1 rally van onze opwipper.
10 kleine tikballen, het leek zo heel gewoon, 1 tje was niet kort genoeg, het was niet zo heel scoon,
9 kleine tikballen, zou hij hem nu gaan maken? 1tje was maar half geraakt en zou niet ver geraken,
8 kleine tikballen, wat is dit nu parbleu? Hij raakte um weer dubbel aan, in het frans is dat een “deux”,
7 kleine tikballen, wat is hier aan de hand? Een bal bleef hangen, tis echt waar, hij kuste de netrand,
6 kleine tikballen, nu wordt het toch te gek, de volgende tikbal dacht hij gaat boven op z’n kwek,
5 kleine tikballen, de wanhoop sloeg echt toe, maar ja, hij is ook 45, en werd een beetje moe,
4 kleine tikballen, het wordt nu wat eentonig, de tegenstander had hem meer, en klonk nu al wat honig,
3 kleine tikballen, komt er dan geen eind aan? Wat ons allemaal verbaasd, is dat je nog kan staan,
2 kleine tikballen, zou die hem nu gaan maken, maar ja, met zoveel druk erop, dan moet je wel verzaken,
1 kleine tikbal, gooi hem nu maar naar buiten, dit leidde tot een score en een spielmacher met tranende tuiten.
Tot zover, volgende week op naar PSV. Ik hoorde dat met name edje, san en franzel er gebrand zijn.
